Bir mazinin en güzel yanısın. Ne olmuş düşmüşse saçlara aklar. Biraz da kırışmışsa göz kenarları.
Yıllar sonra buldum seni. Boş ver saçı başı. Bakışlar aynı.
Sen benim hep gençliğimsin.
Seni ilk gördüğüm an gibi…
Ne olmuş biraz kilo aldıysak, şu midede uçuşan kelebeklere
bak sen yıllara inat.
Kırklı yaşların en güzel ergenliği…
Hatırlar mısın, şiir yazmıştım sana.
Kâğıdı daha veremeden
öğretmen yakalamıştı sınıfta.
İkimizi de kaldırmıştı
ayağa.
Nasıl kızarmıştı yanaklarımız, ne utanmıştık.
Mahcubiyetimizden bakamamıştık yüzümüze.
Mezun olunca kaybettik izimizi.
İşte hayat yeniden
karşılaştırdı bizi.
Şiirde ne yazdığımı unutsam da unutmadım o mahcup
gözleri, titreyen elleri. Eskiden öyleydi.
Yan yana dursak
da, sessizlik anlatırdı her şeyi.
Olgun yaşımızın delikanlısıyız şimdi. Derin bir iç çekip
dalsak da maziye, sessizliğimiz anlatıyor yine yaşamak
istediğimiz günleri.
Belli mi olur, bir gün belki…
B’AŞKA BİR GÜN adlı Şiir Kitabından.