Parçalandık resmen...
Bir sürü ölü, bir sürü yaralı...
Sönen gelecekler...
Yanan, dağlanan, birçok yürek...
Amaç " Birlik, beraberlik "...
Amaç " Barış! Dünden-bugüne, yarınlara uzanan barış "
*
Ankara...
Güzel başkentim! Çok sevdiğim, Ankara...
Atamız' ın, Anadolu' nun tam ortasında, düşman giremez dediği yer...
Ne oldu da, yurdumuzun tam ortasına girebildi, bu düşman...
Bu, lanet olası terör...
Kalbimize, yüreğimize, tam orta yerimize...
Nasıl oldu da, girebildi?
Nasıl bir yürektir bu?
Nasıl bir cesaret?
Nereden, kimden alındığı meçhul cesaret!
*
Sabah uyandıklarında, " Barış " için toplanmışlardı...
" Barış " için çığlık çığlığa...
Soluk soluğa, bağıracaklardı...
Seslerini duyuracaklardı...
Duymak isteyen, istemeyen herkeslere...
Her kesime...
Ama engellendiler..
Öyle bir engeldiler ki...
Param parça olana kadar...
*
Yaktı, kavurdu, gözyaşlarına boğdu, hepimizi...
Kaldıramadık bu acıyı...
Parçalandı insanlar...
Param parça...
7' den 70' e bir sürü insan...
Bir sürü çoluk çocuk, kardeş, eş, ana, baba...
*
" Barış " içindi, tüm çabaları...
Tüm " Sessiz Çığlıkları " ...
10 Ekim...
Kara Cumartesi...
Ve...
" Çığlık çığlığa, canımmm Ankara' m "
*
Barış içinde bir gelecek için;
El ele...
Omuz omuza...
Türkiye' mmmm!
SEVGİYLE KALIN!
