Darılmazdım çiçeksiz baharlara,
Kışın yağan yağmurlara,
Lapa lapa yağan karlara,
Yağmurlu havalara...
Bu kasvetli akşamlara,
Sen Varken,
Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına,
Hava limanlarına...
Otobüs duraklarına...
Giden vapurlara…
Sen Varken,
Ayrılanlara ağlamazdım...
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından,
Gidenlere küsmezdim,
Kalanlara acımazdım.
Ben hiç ağlamazdım.
Sen Varken,
Böyle üşümezdim, titremezdim,
Sıcak kanlı ve romantiktim,
Kalbim ayrı bir atar,
Kanım daha çok kaynardı.
Hep gülerdim çocuklar gibi,
Bir çikolataya bile tav olurdum.
Sen Varken,
Böyle delirmezdim,
Hiç kötü düşünmezdim,
Hep dikkat ederdim kendime,
Hele ölmeyi hiç düşünmezdim.
Sen Varken,
Sanki ben daha mutluyum.
Daha huzurlu ve daha sağlıklıyım.
Sen Varken,
Sanki renkler daha canlıydı,
Bulutlar daha mavi,
Güneş daha bir sıcaktı.
Sen Varken,
Hayatım daha anlamlı,
Aldığım nefes daha bir derindendi.
Dünya daha farklı dönüyor,
Yıldızlar ayrı bir parlıyordu.
Sen Varken,
Haberler bile beni hiç üzmüyordu,
En güzel yemekleri pişirmek geliyordu içimden.
Sana tüm hünerlerimi göstermek istiyordum.
Şimdi soruyorum sana,
Adı sevdaysa, bu cehennemin,
Sen yaktın da, ben yanmadım mı ?
Kısacası Sevgilim,
Sen Varken,
Sanki, ben daha bir ben oluyorum…
SEVGİYLE KALIN…
